Ruud en Els uit Bakkum

Alweer elf jaar wonen Ruud (60) en Els (58) aan de rand van Bakkum. Inderdaad, Bakkum. "Zeg hier geen Castricum hoor", laat Ruud lachend weten. Maar de serieuze ondertoon is er wel. Els werd geboren in het dorp, Ruud is ’import’, vertelt ze. "Maar ik voel me inmiddels wel een echte Bakkummer", bekent hij.

De spoorlijn is de scheidslijn. De andere kant is Castricum, deze kant is Bakkum. "Een dorp in een dorp. Authentiek, knus, gezellig. Alleen zo jammer dat in de loop der jaren het slagertje, het bakkertje en het supertje zijn verdwenen. Echt allemaal kleine winkeltjes, maar zo leuk", vertelt Els. "En dan hebben we nog Bakkum aan Zee. Wie het heeft verzonnen om dat ineens Castricum aan Zee te noemen, weet ik niet. Het blijft voor ons gewoon Bakkum aan Zee."

En het is een voorrecht om daar te mogen wonen, vindt Ruud, die nog werkt als meester in groep zeven van de Heemskerkse Anne Frankschool. "Zo ervaren wij dat echt, dat we er mogen wonen. Het geeft een rijk gevoel elke dag zo dicht bij duin, bos en strand te zijn. Het is hier zo lekker, zo rustig."

Hij is een natuurmens, met een opvallende voorliefde voor hout. Boomstammen om precies te zijn."Het is een sport de kachel van brandstof te voorzien. Als ik onderweg een boom zie liggen, moet ik me inhouden om de auto niet meteen in z’n achteruit te zetten." Els onderbreekt hem lachend. "Je bedoelt dat je dan de auto meteen in z’n achteruit zet."

Eik en beuk hebben de voorkeur. "Veel liever dan de populier. Een eik en een beuk hebben veel meer energie. Kun je ook veel mooier zagen en hakken."

De kennis van hout komt ook terug bij de keuze voor de twee banken die ze kochten bij Lubbers Wonen & Slapen. Els, die in Heemskerk werkt bij de outdoor winkel van Smitveld: "Een specifiek model waarnaar we overal in Nederland hebben gezocht. We dachten eigenlijk niet aan Lubbers Wonen & Slapen omdat die dit niet in de collectie hebben. Maar toen we binnenstapten en onze wens kenbaar maakten, kregen we meteen te horen dat ze het gingen regelen. Echt fantastisch."

Het skelet van de bank is van beukenhout. "Zo sterk", weet Ruud. "Wat er ook gebeurt, dat karkas blijft goed. Als we twintig jaar verder zijn en de stof is versleten, kun je die zo vervangen. Dit is een bank voor het leven. Sterker, die gaat ons overleven."

Vanaf een foto aan de muur kijken hun drie kinderen de kamer in. Julian (24), Malou (22) en Jonas van 19. "Ze studeren allemaal", zegt Els. "ICT, Forensische Pedagogie en Maritieme Techniek. Doordeweek zien we ze nauwelijks, maar ze wonen nog wel thuis. Veel te gezellig. En makkelijk, want ze hebben hier alles bij de hand." De rust doordeweek heeft wel een voordeel, zegt Els. "We kunnen heerlijk allebei op een bank liggen."