Kees en Diny uit Heemskerk

De oudere Heemskerkers kennen het oude belastingkantoor in het dorp nog maar al te goed. Jongere dorpsgenoten kennen hooguit het appartementencomplex dat daar nadien verrezen is. Kees en Diny weten er alles van. Zij betrokken vijftien jaar geleden één van de woningen in het complex, en genieten daar nog altijd volop van.

"We woonden jarenlang aan de Laan van Assumburg", vertelt Diny (67). "Maar die woning werd een beetje groot. Toen de kans voorbij kwam om hier een appartement te betrekken, hebben we die met beide handen aangegrepen."

Ze heeft het er prima naar haar zin, maar Kees (71) heeft wel een kritische noot. "Ik ben een doener", zegt hij. "Altijd al geweest. Maar hier kan ik bijna niks. Geen ruimte." Hij had jarenlang zijn eigen bedrijf in metaalbewerking en krijgt ondanks zijn leeftijd maar geen genoeg van het arbeidsproces. "Ik werk nog steeds parttime en dat is heerlijk. Dat werk vervangt een beetje wat ik hier niet kan."

Daarnaast heeft Kees een grote passie waar al heel wat bloed, zweet en tranen in is gaan zitten. "Mijn oldtimer", zegt hij trots. "Ik heb een Triumph TR4 uit 1963, die ik volledig heb gerestaureerd. Dat is een heel lang proces geweest, maar geweldig om te doen." Diny tovert foto’s tevoorschijn. "Dit is hem", zegt ze, al bladerend door het boekje. Kees legt ondertussen waar al die jaren werk in zijn gaan zitten.

De oude Triumph is een plaatje, dat is duidelijk. "We zijn er zelfs mee naar Engeland geweest", vertelt Diny. "Was echt geweldig. Zijn we helemaal om Londen heen gereden. En zelfs die Engelsen konden het restauratiewerk van Kees meer dan waarderen."

Kees herkent natuurlijk kwaliteit als hij dat ziet, en dat was terug te zien in de meubels die ze aanschaften bij Lubbers Wonen & Slapen. "Wat komt er niet vandaan?", vraagt Diny zich af. "Bijna alles. De bank, de kast, de fauteuil, matrassen, de linnenkast. En dan hebben we nog eettafelstoelen in bestelling staan." Ze voelen zich thuis bij de winkel waar ze bijna een halve eeuw geleden ook al kwamen. "Bij Lubbers Wonen & Slapen leveren ze gewoon kwaliteit", vindt Kees. "Ze gaan met hun tijd mee, het is niet oubollig en je wordt prettig geholpen."

Die fijne omgang met mensen waardeert Diny, die zelf zo’n dertig jaar in het Rode Kruis Ziekenhuis werkte. Daar heeft ze inmiddels afscheid genomen. "Het is leuk en mooi werk, maar natuurlijk ook best zwaar. Uiteindelijk vond ik het mooi geweest."

Samen hebben ze nog een andere liefhebberij. Ze zijn vaak te zien langs de lijn bij ODIN'59. "Vinden we altijd gezellig", stelt Diny. "Gewoon kijken bij de kleinkinderen, en Kees soms ook bij het eerste elftal. Een soort reünie voor iedereen."