Gerard en Marjan uit Uitgeest

Je hebt tegenwoordig flink wat Heemskerkers, maar veel echter dan Gerard kom je ze niet vaak tegen. Gerard (60) is een echte ezel, ook al woont hij dan tegenwoordig samen met Marjan (51) in het naburige Uitgeest. Maar zijn wieg stond in het duingebied, aan de Rijksstraatweg. “Aan de duinkant”, haast hij zich te zeggen. “Want het is heel grappig, maar dat was toch anders dan aan de andere kant van de straat.” Zijn vader was geen onbekende in het dorp, dat toen natuurlijk nog veel kleinschaliger was. Klaase senior dreef een winkel in tuindersbenodigdheden, en zo was er altijd aanloop van de tuinders uit het dorp. “We hadden zelfs als een van de eerste mensen in het dorp telefoon”, herinnert Gerard zich. “Was ook heel speciaal. Als er iets gebeurde, of als er iets nodig was, kwamen de mensen naar ons toe. Dan moest er gebeld worden.”

Gerard hielp zelf ook een handje als het kon. “Zeker in de vakanties. Dan reed ik rond in de vrachtwagen om de kunstmest naar de tuinders te brengen. Mooie tijden waren dat.” De winkel is er overigens nog steeds. Gerard: “Maar die is wel in andere handen overgegaan.” De Heemskerkse achtergrond van haar man is aan Marjan voorbijgegaan. Zij groeide op in Voorburg, voor ze naar Uitgeest kwam. Daar heeft ze het prima naar haar zin. “Ik vind het heerlijk”, erkent ze. “Zit hier helemaal op m’n plekkie.” Marjan werkt sinds vorig jaar in de apotheek aan de Molenstraat, na eerst in Alkmaar te hebben gewerkt. “Nu in het eigen dorp. Leuk hoor.”

Ze deelt inmiddels in ieder geval één Heemskerkse voorkeur met Gerard, en dat is die voor Lubbers Wonen & Slapen. In de fraaie woning in Uitgeest is nogal wat afkomstig uit de Heemskerkse woonwinkel. Marjan lacht terwijl ze de opsomming maakt. “Eettafel, eetstoelen, een bankje, de poef, en dan hebben we nog een stoel in bestelling. O, dan vergeet ik bijna nog de matrassen, de bedbodems en een lamp. Tja, we hebben gewoon een goed gevoel bij Lubbers Wonen & Slapen. Het is een leuke winkel met veel meer keuze dan je aan de buitenkant verwacht. En we hebben onze buren inmiddels ook besmet. Zij komen er nu ook.”

Gerard, die al jaren een tandartspraktijk in Beverwijk heeft, is een echte atleet. Zo ziet hij er ook uit. Slank en tanig, prototype van een duursporter. ”Klopt”, zegt hij lachend. “Ik loop veel, liefst drie keer per week. En dan af en toe een halve of een hele marathon. Geweldig.” Lopen is prima, zegt Marjan. “Maar dan wel rustig. Ik zit veel liever op de racefiets, dat geeft me enorm veel plezier.” Niet altijd, vult Gerard aan. “De laatste keer eindigde ze in de ambulance.” Marjan knikt bevestigend. “Even naar Den Helder fietsen. Nou, daar ben ik nooit aangekomen, ja, in de ambulance. Valpartij onderweg. Gat in m’n hoofd, gebroken ribben, kapotte duim. Ik ben nog aan het herstellen maar hoop snel weer te fietsen.”