Hans en Yvonne uit Castricum

"Dan is het nu bijna tijd om te genieten!", zeiden vrienden toen het einde van de grootschalige verbouwing in zicht kwam. Maar genieten hebben Hans en Yvonne het gehele proces gedaan, vanaf het moment dat ze te horen kregen dat ze het huis tóch wel konden kopen.

"We wilden graag van Purmerland naar Castricum verhuizen om dichter bij familie en vrienden te wonen. Dit huis ligt op de perfecte locatie in Castricum. Dichtbij het centrum, maar toch in een ontzettend rustige en groene buurt. Toen het huis te koop kwam, hebben we het bezichtigd en meteen een bod uitgebracht. Helaas ging het huis naar een projectontwikkelaar die er een appartementencomplex wilde bouwen, een ontzettende teleurstelling", aldus Yvonne.

Uitgesteld geluk
De zoektocht werd voortgezet, maar er kwam weinig online dat ook maar een beetje in de buurt kwam van dat ene huis. Wel zag Hans dat er steeds nieuwe huurders gezocht werden. Toen hij na een jaar nog een keer zo'n oproep tegenkwam, heeft hij de stoute schoenen aangetrokken en contact gezocht met de projectontwikkelaar. "Wat bleek? De plannen om er een complex van drie verdiepingen hoog te bouwen bleken toch moeilijk realiseerbaar. De projectontwikkelaar wilde het toch wel verkopen en heeft ons bod geaccepteerd. We waren zo ontzettend blij", zegt Hans.

Zelf de kennis in huis
Hij vervolgt: "Vrienden en familie vroegen zich af wat er nu zo bijzonder was aan het huis. Het was helemaal uitgewoond en je moest flink je best doen om er doorheen te kijken, maar daar word ik juist heel enthousiast van!" Als ZZP-er in bouwbegeleiding heeft hij wel voor grotere uitdagingen gestaan. Vergeleken met het bouwen van winkelcentra, woontorens en scholen, is een vervallen huis 'a piece of cake'.

Stapje voor stapje
"Uiteraard hebben we alle beslissingen samen gemaakt, maar waar Hans zich vooral met de technische details bezighield, stortte ik me vol liefde op het interieur. Via een tip van vrienden kwam ik bij Lubbers terecht. De winkel is op een hele fijne manier ingedeeld waardoor je per hoekje in een totaal andere sfeer komt. We zijn nu al geslaagd voor een bank, salontafel, eettafel, eetbank en de stoelen. Uiteindelijk komt er ook nog een nieuw vloerkleed, maar daar wilden we nog even mee wachten vanwege de omgeploegde tuin en de hond die steeds van buiten naar binnen rent", lacht Yvonne.

Groene vingers
Inmiddels is de voortuin helemaal af en willen ze binnenkort gaan starten met een grote moestuin in de achtertuin. Hans: "Dat hebben we nog nooit gehad, maar we vinden het allebei heel erg leuk om buiten bezig te zijn. Kippetjes erbij, fruitbomen in de voortuin, groente uit eigen tuin, wat wil een mens nog meer?"